"Nadzieja Polskiego Związku Kickboxingu" - Grzegorz Błotnicki, Mistrz Europy Juniorów w kick light

Grzegorz Błotnicki (A&W Team Obrowo): Drugiego listopada skończyłem 19 lat i zakończyłem swoją przygodę jako junior. Pewien etap kariery w kickboxingu za mną, a teraz rozpoczynam nowy - w seniorach. Faktycznie moim ostatnim startem w juniorach były sierpniowe Mistrzostwa Europy w Gyor na Węgrzech, gdzie zwyciężyłem w formule kick light w kategorii do 63kg. Myślę, że dwa medale z imprez międzynarodowych rangi MŚ i ME to dobry wynik jak na 3 lata startów w kategorii juniorskiej. Dwa razy byłem w finale, ale do pełnej satysfakcji zabrakło mi możliwości stoczenia walki rewanżowej z Brytyjczykiem Finlayem Heesomem, z którym przegrałem w pojedynku o złoto ubiegłorocznych Mistrzostw Świata we włoskim Lido di Jesolo.

W Mistrzostwach Polski Juniorów zdobyłem 5 złotych krążków - po dwa w wersjach kick light i light contact, czyli dwóch moich najmocniejszych, ale też raz triumfowałem w MP juniorów młodszych w low kicku. Miało to miejsce w kwietniu 2017 roku, a w finale kategorii -63kg pokonałem Tomasza Lasotę (Piotrowska Szkoła Sztuk Walki Tom Center Piotrków Tryb.). Po prostu chciałem spróbować czegoś nowego i w pierwszym starcie w ringu wywalczyłem złoty medal. Później już tak dobrze nie było, najczęściej jednym-dwoma punktami przegrywałem z kadrowiczami z tej formuły. Chciałem po prostu zobaczyć, jak "smakuje" low kick i jaka jest różnica pomiędzy mną a najlepszymi juniorami w Polsce. Jakoś specjalnie nie przygotowywałem się do tej formuły, w naszym klubie w Obrowie dominuje mata i tak pozostanie. Chociaż kolejni koledzy i koleżanki, po akceptacji trenera Andrzeja Maciusiewicza, próbują swych sił w low kicku. W tym roku mistrzostwa ponownie odbyły się w Nowym Targu, juniorka młodsza Natalia Maćkiewicz zdobyła srebro w -56kg, podobnie jak w kategorii -71kg Juliusz Jeneralski. Natomiast w -51kg trzeci był Oskar Sobański.

Spotkałem się z nim tylko na Węgrzech, ale 2-krotnie. Najpierw przegrałem w ćwierćfinale light contact w walce, w której nie miałem zbyt wiele do powiedzenia, a następnie w finale kick light. Ten drugi pojedynek był znacznie lepszy w moim wykonaniu, bardzo szybko udało mi się wyciągnąć wnioski po pierwszej porażce i stosunkowo niewiele zabrakło do wygranej. Mam nadzieję, że zgodnie z powiedzeniem "do 3 razy sztuka", już w seniorach zdołam się zrewanżować Brytyjczykowi. W kadetach z nim nie walczyłem, bowiem był w wyższej wadze, zaś na innych wagach rywalizował np. w low kicku. Bardzo zależało mi na ponownej potyczce właśnie w juniorach, ponieważ był jednym zawodnikiem, z którym przegrałem w ostatnich miesiącach. On też jest z rocznika 2000, więc prędzej czy później znów staniemy na tej samej planszy i na pewno damy dobrą walkę. Oby zakończoną moim sukcesem.

Miejscowość znajduje się 25 kilometrów od Torunia, a nasz klub powstał 9 lat temu. Kiedy tylko usłyszałem o pierwszym treningu zdecydowałem się spróbować, a rodzice wozili mnie na zajęcia z domu w rodzinnej miejscowości Kazimierzewo. Od samego początku wiedziałem, że kickboxing to coś dla mnie. Oprócz tego sportu, uwielbiałem biegi przełajowe, piłkę ręczną oraz siatkówkę. Moim pierwszym osiągnięciem w kickboxingu było zajęcie 2 miejsca na turnieju młodych wojowników w Obrowie. Swój pierwszy medal Mistrzostw Polski zdobyłem w kick light w 2012 roku w wieku 12 lat.

Jeśli chodzi o treningi w Obrowie, niestety nie mamy ich za wiele, zazwyczaj dwa w tygodniu, ponieważ trener ma też inne obowiązki zawodowe i nie jest w stanie przyjeżdżać cztery-pięć razy w tygodniu do Obrowa. Zdarzało się, że jeździliśmy na treningi do naszego szkoleniowca do Torunia. Alternatywą są treningi w domu albo w okolicy, skąd pochodzą też inni zawodnicy A&W Team Obrowo. Spotykamy się w pobliskiej siłowni, gdzie mamy dostęp do podstawowych przyborów, albo latem po prostu gdzie na dworze, oczywiście jeśli jest w miarę ciepło. Większość z nas mieszka na wsi, więc dajemy sobie radę, organizujemy jakieś stare opony, inne przedmioty i ćwiczymy.

Trener fajnie poprowadził zajęcia, to była bardziej zabawa niż nauka podstaw techniki, ale właśnie o to chodzi kiedy się ma 11-12 lat. Nie ma się od razu spieszyć, trzeba "poczuć" ten sport. Pamiętam, że na pierwszych zawodach przegrałem inauguracyjną walkę i był bardzo zły. Chciałem nawet rezygnować, ale rodzice i trener Maciusiewicz przekonali mnie, abym dalej trenował. W drugich zawodach wygrałem dwie walki i humory wszystkich były znacznie lepsze. Pokazałem, że już coś potrafię, że mogę zwyciężać, mimo że zawsze byłem najmniejszy w klasie i w gronie znajomych. Wtedy walczyłem w wadze do 32kg.

Zdarzało się, że raz z tatą pojechaliśmy na Mistrzostwa Polski full contact, jednak na miejscu okazało się, że rywale poprzechodzili albo do kategorii -60kg, albo wyższej i nie miałem z kim walczyć w -63kg. Byłem bardzo rozczarowany i wcale mnie nie cieszył ani medal, ani dyplom.

Na Węgrzech zwyciężyłem w 4 walkach, najbardziej wyrównany był finał, a najlepszy pojedynek stoczyłem w półfinale. Uważam, że poziom całej kategorii był wyższy niż w zeszłym roku na MŚ, gdzie 3 walki udało mi się skończyć przewaga techniczną. Na pewno byłem dużo bardziej pewny siebie w Gyor, walczyłem na dużym luzie i nie miałem większych kłopotów. Podczas Mistrzostw Świata trafiłem m.in. na Meksykanina, który był bardzo mocno nastawiony na light contact. Okazało się, że ręce ma silne, ale przyjmował wszystkie kopnięci z nóg i próbował nadrabiać jedynie boksersko. Europa jest wyraźnie mocniejsza od innych kontynentów.

W kick light potrafię dobrze dostosować swój styl walki pod przeciwnika, natomiast w formule light contact zabrakło mi umiejętności w kontroli dystansu. Mój przeciwnik ze Słowenii konsekwentnie to wykorzystywał i skutecznie punktował nogami.

Na pewno będę startował w kick light i light contact, ale na razie odpuszczam formuły ringowe. Jestem w klasie maturalnej i muszę skoncentrować się na nauce, myślę o wyborze studiów, a z drugiej strony nie chcę przerywać kariery w kickboxerskiej. Dlatego chcąc wszystko pogodzić, na razie zostaję na planszy, a być może w 2021 roku uda się pogodzić także ring z nauką na wyższej uczelni i pracą zawodową. Dodam, że jednym z moich idoli jest Janek Lodzik, z którym kiedyś miałem okazję posparować.

Nie jestem w stanie tego ocenić, ponieważ nie widziałem żeby walczyli z kimś kto ma podobny styl walki do mojego. W kick light czuję się dużo pewniej, ale w tej formule też nie zaobserwowałem nikogo walczącego podobnie do mnie. Będę miał okazję sprawdzić się z najlepszymi na kolejnych MP. Patrząc na kickboxerów, odnoszę wrażenie, że niemal wszyscy walczą według jednego schematu, a ja próbuję inaczej, tzw. zostaję poza dystansem i początkowo analizuję przeciwnika, bo chcę wiedzieć jak lubi walczyć. Trener mówi, że początkowe 20 sek przesypiam, lecz potem potrafię skutecznie nadrobić ten czas.

Kończąc temat sukcesów sportowych, warto wspomnieć, że w 2015 roku w San Sebastian zostałeś Mistrzem Europy kadetów starszych w light contact w wadze -52kg.

W Hiszpanii wygrałem 3 walki, zdobyłem złoto, ale długo nie dochodziło do mnie, że jestem mistrzem kontynentu. To był pierwszy start międzynarodowy, wielka niewiadoma, a tymczasem taki sukces. W kick light przegrałem pierwszą walkę, ale w ogóle jej dziś już nie pamiętam. W głowie siedziało mi tylko, że muszę wygrać w light contact, ponieważ inaczej turniej dla mnie się zakończy.

Uczę się zagadnień dotyczących różnych działów logistyki. Mam za sobą praktyki np. wakacyjne, podczas których zajmowałem się spedycją i transportem. Ale jak wspomniałem, nie wybrałem jeszcze kierunku studiów.