ROZDZIAŁ
Pointfighting
Artykuł 1. Definicja.
Pointfighting to dyscyplina kickboxingu, w której głównym celem obu zawodników jest zdobycie jak największej ilości punktów (i w ten sposób pokonanie przeciwnika) przy użyciu dozwolonych technik zadawanych w sposób kontrolowany, z określoną szybkością (dynamicznie), z zachowaniem równowagi i skierowanych w dozwolone miejsca trafień.
Rywalizacja w pointfighting powinna być prowadzona przy użyciu kontrolowanego kontaktu (w literalnym znaczeniu tego zwrotu). Pointfighting to dyscyplina techniczna, gdzie nacisk jest rozłożony na równomiernie wykonywanie technik ręcznych i nożnych.
Przyznawanie punktu/punktów w pointfighting odbywa się bezpośrednio po zauważeniu i potwierdzeniu wykonania danej techniki. Jeśli co najmniej dwóch sędziów (z trzech oceniających pojedynek) zauważy wykonanie prawidłowej techniki w dozwolony obszar trafień natychmiast informuje o tym fakcie, podnosząc do góry ramię i pokazując na palcach liczbę punktów zdobytych w akcji i wskazując zawodnika, który ten punkt/punkty zdobył. Sędzia prowadzący pojedynek przerywa wtedy walkę i przyznaje zawodnikowi odpowiednią liczbę punktów.
Główną cechą dyscypliny pointfighting jest szybkie i kontrolowane uderzanie technikami ręcznymi i nożnymi.
Artykuł 2. Kategorie wiekowe w pointfighting.
W rywalizacji pointfighting zawodnicy i zawodniczki mogą rywalizować w następujących kategoriach wiekowych:
Dzieci(DZ)(wiek 7,8,9 lat – decyduje rok urodzenia),
Kadet młodszy(KM)(wiek 10,11,12 lat - decyduje rok urodzenia),
Kadet starszy (KS)(wiek 13, 14, 15 lat - decyduje rok urodzenia),
Junior(J)(wiek 16, 17, 18 lat - decyduje rok urodzenia),
Młodzieżowiec(MŁ)(wiek od 19 do 23 lat - decyduje rok urodzenia),
Senior(S)(wiek od 19 do 40 lat - decyduje rok urodzenia),
Weteran (Masters)(V)(wiek od 41 do 55 lat - decyduje rok urodzenia).
Artykuł 3. Wyposażenie i ubiór zawodnika w pointfighting.
Artykuł 3.1. Wyposażenie zawodnika w pointfighting.
Kask.
Ochraniacz twarzy (maska) – obowiązkowa w kategorii wiekowej Dzieci i Kadeci młodsi.
Ochraniacz na zęby.
Ochraniacz na piersi (obowiązkowy dla zawodniczek; dozwolony dla Kadetek młodszych).
Rękawice do pointfighting.
Owijki na dłonie (dozwolone).
Ochraniacz na łokcie.
Ochraniacz na krocze (obowiązkowy dla zawodników i zawodniczek).
Ochraniacz na piszczele (nagolenniki).
Ochraniacz na stopy.
Artykuł 3.2. Ubiór zawodnika w pointfighting.
Koszulka, bluza z dekoltem „w serek” (ang. „v-neck”) – koszulka o kroju „T-shirt” jest niedozwolona.
Spodnie z długimi nogawkami i elastycznym pasem o szerokości 8-10 cm w kolorze innym niż pozostała część spodni (dozwolony jest w tym samym kolorze pod warunkiem, że zawodnik nosi pas odpowiedni do posiadanego stopnia).
W formule pointfighting zawodnik w czasie walki może nosić pas odpowiedni do posiadanego stopnia szkoleniowego lub mistrzowskiego w kickboxingu).
Długość rękawów koszulki, bluzy nie może przekraczać połowy ramienia.
Artykuł 4. Dozwolone obszary trafień.
Głowa – przód, czoło, boki i tył.
Korpus – przód i boki.
Stopa – tylko przy akcji podcięcia przeciwnika.
Artykuł 5. Dozwolone techniki w pointfighting.
Techniki ręczne i nożne powinny być stosowane równomiernie przez cały czas pojedynku.
Artykuł 5.1. Dozwolone techniki ręczne (ciosy).
Proste.
Podbródkowe.
Haki.
Górną krawędzią dłoni (patrząc na dłoń od strony kciuka).
Grzbietem dłoni (cios grzbietem dłoni po obrocie jest zabroniony).
Artykuł 5.2. Dozwolone techniki nożne (kopnięcia).
Kopnięcia proste na korpus i głowę.
Kopnięcia boczne na korpus i głowę.
Kopnięcia okrężne.
Kopnięcia ukośne.
Kopnięcia zahaczające (atak tylko podeszwą stopy).
Kopnięcia opadające (atak tylko podeszwą stopy).
Kopnięcia z wyskoku.
Kopnięcie obrotowe na tułów i głowę.
Uwaga:uderzenia piętą stopy są niezwykle niebezpieczne dla zdrowia zawodnika który takie uderzenie otrzyma (głowa lub korpus); zawodnik wykonujący technikę nożną musi tak ułożyć stopę w czasie ataku techniką nożną aby trafić przeciwnika podeszwą stopy (tylko) - dotyczy to kopnięć: opadających, zahaczających, zahaczających po obrocie oraz wszystkich obrotowych technik nożnych wykonywanych z wyskoku!
Artykuł 6. Podcięcia.
Aby zdobyć punkt przez podcięcie stopą, atakujący musi cały czas stać na nogach. Jeżeli podczas wykonywania podcięcia stopą, atakujący dotknie planszy jakąkolwiek częścią ciała inną niż stopy, punkt nie zostanie przyznany.
Punkt zostanie przyznany atakującemu, jeśli jego przeciwnik w wyniku podcięcia dotknie planszy jakąkolwiek częścią ciała, inną niż stopy.
Artykuł 7. Techniki, akcje i zachowanie niedozwolone w pointfighting.
Następujące techniki i zachowanie nie są dozwolone:
uderzanie z nadmiernym kontaktem,
złośliwe zachowanie względem przeciwnika w trakcie walki,
kontynuowanie walki po wydaniu komendy „STOP” lub po sygnale kończącym rundę,
niewymuszone opuszczanie pola walki („Exit”),
uderzanie w głowę (w górną część głowy),
upadanie na planszę bez wyraźnej przyczyny,
uderzanie w plecy przeciwnika, w szyję, kark, gardło, górę ramion i okolice nerek,
uderzanie poniżej pasa (za wyjątkiem podcięcia),
odwracanie się plecami do przeciwnika,
celowe unikanie walki (uciekanie przed przeciwnikiem),
stosowanie technik "ślepych", zapasów lub rzutów,
atakowanie przeciwnika kolanami, łokciami, ramionami, kciukiem lub otwartą dłonią,
chwytanie nóg przeciwnika w celu wykonania technik ręcznych lub nożnych,
wykonywanie kopnięć prostych lub bocznych na przód uda, kolana lub podudzia (dotyczy to również ataków kolanem),
wykonywanie technik nożnych bez utrzymania równowagi po ich wykonaniu,
przepychanie, podnoszenie, obracanie przeciwnika,
celowe uderzanie głową, duszenie przeciwnika,
używanie wazeliny lub innych środków do natłuszczania ciała lub rękawic,
celowe wypluwanie ochraniacza na zęby (jeśli zawodnik wypluje ochraniacz na zęby, sędzia prowadzący musi przerwać walkę i dać zawodnikowi ostrzeżenie za pierwszym razem i stosować gradację kar w kolejnym przypadku),
atakowanie lub obrażanie sędziego,
atakowanie przeciwnika, który upada na planszę lub już leży na planszy czyli w momencie, gdy jedna ręka lub kolano dotyka planszy
Uwaga:zawodnik nie może atakować przeciwnika, który upadł (lub upada) na planszę; Sędzia prowadzący pojedynek musi natychmiast przerwać pojedynek aby zapobiec dalszej kontynuacji walki; uderzenia w głowę lub korpus przeciwnika, który leży na planszy może prowadzić
do ukarania uderzającego punktem ujemnym lub dyskwalifikacją (przy dyskwalifikacji niezbędna jest większościowa decyzja sędziowska).
Uwaga 2:niesportowe zachowanie w trakcie walki; zawodnik może być ukarany ostrzeżeniem tylko raz, w kolejnych przypadkach należy stosować system gradacji kar do dyskwalifikacji włącznie. Jednakże w przypadku ciężkiego i rażącego niesportowego zachowania, zawodnik od razu może zostać ukarany punktem ujemnym lub dyskwalifikacją (w ostatnim przypadku potrzebna jest decyzja większości sędziów).
Artykuł 8. Przyznawanie punktów.
Prawidłowa technika trafia w dozwolony obszar trafień.
Aby zaliczyć daną technikę (i przyznać punkty) sędziowie muszą natychmiast po zobaczeniu techniki unieść ramiona w górę ze wskazaniem ilości przyznawanych punktów dla danego zawodnika. Sędzia prowadzący pojedynek przyzna punkt/punkty jeśli co najmniej dwóch z trzech sędziów wskaże na tego samego zawodnika.
Jeżeli Sędzia prowadzący walkę i przynajmniej jeden z sędziów bocznych uniosą oba ramiona w górę ze wskazaniem punktowym dla obu zawodników a jeden z sędziów bocznych uniesie ramię ze wskazaniem punktowym tylko dla jednego zawodnika, Sędzia prowadzący walkę musi przyznać odpowiednie ilości punktów obu zawodnikom.
Należy unikać sytuacji, gdy w tej samej akcji sędziowie wskazują równocześnie punkty obu zawodnikom, ponieważ tak naprawdę bardzo rzadko zdarzają się przypadki jednoczesnego trafienia przez obu zawodników w tym samym czasie.
Jeżeli jeden z sędziów wskazuje trafienie za dwa punkty (technika nożna na głowę lub technika nożna na korpus z wyskoku) a drugi wskazuje trafienie za jeden punkt to Sędzia prowadzący walkę musi zapytać sędziego, który wskazał jeden punkt, jaką technikę zobaczył. Jeżeli padnie odpowiedź, że widział technikę nożną to przyznawany jest jeden punkt. Jeśli padnie odpowiedź, że widział technikę ręczną to żaden punkt nie zostanie przyznany (sędziowie widzieli dwie różne techniki).
Technika wykonana po komendzie „STOP” nie skutkuje przyznaniem punktów.
Sędzia prowadzący walkę oraz sędziowie boczni rzeczywiście muszą widzieć techniki uderzające w dozwolony obszar trafień aby wskazać punkty za trafienie zawodnika. Nie jest dozwolone przyznawanie punktów tylko na podstawie usłyszenia dźwięku trafienia.
Zawodnik w trakcie wykonywania techniki ręcznej lub nożnej musi patrzeć w kierunku jej zadawania. Nie można przyznawać punktów za daną technikę jeśli zawodnik odwracał głowę lub spoglądał w innym kierunku w trakcie jej wykonywania.
Wszystkie wykonywane techniki muszą mieć odpowiednią, kontrolowaną siłę. Techniki, które tylko dotykają, muskają lub pchają przeciwnika nie mogą być punktowane.
Aby przyznać punkty za trafienie techniką ręczną lub nożną, zawodnik po ich wykonaniu musi wycofać rękę lub nogę (w zależności od tego jaka technika była wykonywana).
Jeśli zawodnik wykonuje technikę z wyskoku (w ataku lub w obronie) po jej wykonaniu musi wylądować wewnątrz pola walki obiema stopami zachowując równowagę (nie może dotykać pola walki inną częścią ciała niż stopy). Jeżeli zawodnik po wykonaniu techniki znajdzie się poza polem walki zdobyte punkty nie zostaną przyznane.
Jeśli zawodnik po wykonaniu techniki nie zachowa równowagi i dotknie pola walki inną częścią ciała niż stopa to punkty przez niego zdobyte daną techniką nie zostaną przyznane.
Jeśli zawodnik po wykonaniu techniki nie zachowa równowagi i dotknie pola walki inną częścią ciała niż stopa ale będzie to spowodowane zachowaniem przeciwnika (np. pchanie, podcinanie) to punkty przez niego zdobyte daną techniką zostaną przyznane.
Jeśli jeden z zawodników w trakcie walki uzyska przewagę co najmniej 10 pkt. to walka zostanie zakończona a Sędzia prowadzący walkę ogłosi zwycięzcę przez przewagę punktową.
Artykuł 9. Brak przyznania punktów.
Ramiona skrzyżowane na wysokości pasa u Sędziego prowadzącego walkę lub u sędziego bocznego, oznaczają brak przyznania punktu (punktów) jeśli stwierdzili oni, że dana technika była nieskuteczna lub została zablokowana albo zadana w niedozwolony obszar trafień.
Dłonie skrzyżowane na wysokości oczu u Sędziego prowadzącego walkę lub u sędziego bocznego, oznaczają, że nie widział on danej techniki i nie może przyznać punktów zawodnikowi.
2.1. Jeżeli Sędzia prowadzący walkę lub sędzia boczny wskaże punkt (punkty) dla jednego zawodnika a dwóch pozostałych sędziów tego nie zrobi, punkt (punkty) nie zostanie(-ną) przyznane zawodnikowi.
2.2. Jeżeli zawodnik nie otrzyma wskazań punktowych od przynajmniej dwóch sędziów, żaden punkt nie może zostać przyznany.
2.3. Jeśli sędzia prowadzący pojedynek wyda komendę „STOP” i udzieli upomnienia lub ostrzeżenia jednemu z zawodników, nie może przyznać jednocześnie punktów temu zawodnikowi. Jednak drugi zawodnik może otrzymać punkt (wynikający z akcji) i możeo trzymać dodatkowy punkt z powodu ostrzeżenia (minus punktem) swojego przeciwnika.
Na przykład: jeden z zawodników wykonuje dozwoloną technikę, która trafia w dozwolony obszar trafień przeciwnika ale drugi z zawodników łamie przepisy, które skutkują zastosowaniem systemu kar; Sędzia prowadzący walkę przyznaje punkty zawodnikowi, który prawidłowo zdobył punkty (przynajmniej dwóch sędziów wskazało punkty za wykonaną technikę) i jednocześnie udziela kary zawodnikowi, który przekroczył przepisy (może to skutkować przyznaniem punktu ujemnego). Oba zdarzenia muszą wystąpić dokładnie w czasie tej samej akcji.
Artykuł 10. Postępowanie w przypadku remisu.
W formule pointfighting w przypadku remisu walka zostaje przedłużona o jedną minutę(1min) bez dodatkowej przerwy.
W formule pointfighting w przypadku niewyłonienia zwycięzcy w doliczonym czasie walki, wygranym zostanie ten zawodnik, który jako pierwszy wykona techniki, za które otrzyma punkty (walka do tzw. pierwszego „czystego” trafienia).
Artykuł 11. Sędzia prowadzący pojedynek i sędziowie boczni.
W formule poinfighting sędzia prowadzący pojedynek i sędziowie boczni przebywają na polu walki w trakcie pojedynku, to wyróżnia tą dyscyplinę od innych formuł kickboxingu.
Artykuł 11.1. Sędzia prowadzący pojedynek.
Sędzia prowadzący pojedynek przyznaje punkty zdobyte przez zawodnika (zgodnie ze wskazaniami wszystkich sędziów na polu walki).
Sędzia prowadzący pojedynek ogłasza zwycięzcę w walce pointfighting.
Tylko Sędzia prowadzący walkę może zatrzymać pojedynek w pointfighting.
Sędzia prowadzący pojedynek posiada uprawnienia wynikające z Artykułu 6.5 Ogólnych przepisów formuł planszowych.
Artykuł 11.2. Sędzia boczny.
1. Sprawdza prawidłowość ubioru i sprzętu zawodników przed rozpoczęciem walki.
2. Jest odpowiedzialny za poprawne, uczciwe i neutralne punktowanie walki.
3. Wskazuje punkty za prawidłowo wykonane techniki.
4. Wspomaga sędziego prowadzącego pojedynek w sytuacjach, gdy ten nie zaobserwuje złamania regulaminu przez któregoś z walczących zawodników.
5. Podczas walki nie rozmawia z zawodnikami, innymi sędziami ani nikim innym, z wyjątkiem sędziego prowadzącego pojedynek lub kierownika planszy.
6. Sędzia boczny nie może opuścić pola walki przed ogłoszeniem zwycięzcy pojedynku.
Artykuł 12. Grand Champion.
Na zawodach typu Puchar Świata lub Puchar Międzynarodowy można rozegrać rywalizację Grand Champion, gdzie startują zawodnicy rozlosowani bez limitu kategorii wagowej .
Grand Champion może być rozgrany według formuł jak poniżej:
Artykuł 12.1. Grand Champion (oryginalny).
W rywalizacji mogą brać udział tylko zwycięzcy poszczególnych kategorii wagowych (na podstawie wyników z drabinek walk).
Artykuł 12.2. Otwarty Grand Champion.
Wszyscy zawodnicy mogą wziąć udział w rywalizacji Grand Champion; zapisy są przeprowadzane w trakcie zawodów.
Walki w rywalizacji Grand Champion trwają jedną trzy lub dwu minutową rundę (1x3 min. lub 1x2 min.).
W rywalizacji Grand Champion zawodnicy nie mogą korzystać z przerw na żądanie.
Artykuł 13. Rywalizacja drużynowa w pointfighting.
Na Mistrzostwach Polski mogą być organizowane walki drużynowe.
Drużyna męska liczy 3 zawodników (bez wymagań limitów kategorii wagowych).
Drużyna żeńska liczy 3 zawodniczki (bez wymagań limitów kategorii wagowych).
Jeśli drużyna nie jest kompletna nie może rozpocząć ani kontynuować rywalizacji.
Wszyscy zawodnicy występujący w drużynie muszą również rywalizować indywidualnie w kategoriach wagowych Mistrzostw Polski.
Drużyna może mieć w rezerwie jednego zawodnika lub jedną zawodniczkę. Zawodnik (lub zawodniczka) rezerwowy może wystartować tylko wtedy, gdy zawodnikz podstawowego składu drużyny nie może uczestniczyć w rywalizacji. Zastępca powinien przebywać z zespołem ze zdjętym kaskiem, tak aby można go było łatwo zidentyfikować. Po wykorzystaniu zawodnika rezerwowego nie można już więcej zmieniać zawodników.
W kategoriach wiekowych: kadet młodszy, kadet starszy i junior zawodnik musi rywalizować w drużynie w swojej kategorii wiekowej.
O kolejności walki decyduje na rzut monetą przed rozpoczęciem rywalizacji. Drużyna, która wygra rzut monetą może zdecydować o tym, który zawodnik z drużyny rozpocznie rywalizację lub wskazać na drużynę przeciwną aby ta wyłoniła swojego pierwszego zawodnika do pojedynku.
Wszyscy zawodnicy w drużynie są przygotowani do walki i z całym sprzętem oczekują w narożniku planszy na swój pojedynek.
W rywalizacji drużynowej nie stosuje się kategorii wagowych. W kategoriach wiekowych: kadet młodszy i kadet starszy, drużyna musi prowadzić pojedynki od zawodnika najniższego do najwyższego.
Na mistrzostwach kraju w rywalizacji drużynowej w pointfighting, zespółmusi składać się wyłącznie z zawodników z tego samego klubu sportowego.
Każdy pojedynek w walkach drużynowych jest rozgrywany na dystansie jednej dwuminutowej rundy (1x2 min) dla kategorii wiekowych kadet starszy, junior i senior oraz jedna runda półtoraminutowa (1x1,5 min) dla kategorii wiekowej kadet młodszy.
W trakcie rywalizacji drużynowej nie ma przerw na życzenie zawodników lub trenerów.
W przypadku wyniku remisowego po regulaminowym czasie rywalizacji w celu wyłonienia zwycięzcy toczona jest dodatkowa runda na dystansie 1x1,5 min dla kadetów młodszych lub 1x2 min dla kadetów starszych, juniorów i seniorów.
Zwycięża drużyna która zdobędzie większą liczbę punktów.
Wszystkie ostrzeżenia otrzymane w walce dotyczą całej drużyny i nie powodują dyskwalifikacji poszczególnych zawodników.
W rywalizacji drużynowej zawodnik nie może zostać zdyskwalifikowany za opuszczenie pola walki. Za każde wyjście poza pole walki drużyna karana jest odjęciem jednego punktu od sumy zdobytych punktów.
W przypadku kontuzji zawodnika w rywalizacji drużynowej, jeśli nie jest on w stanie kontynuować walki (i nie jest już możliwe wprowadzenie zawodnika rezerwowego), po potwierdzeniu tego faktu przez lekarza/ratownika medycznego drużyna przeciwna otrzymuje dodatkowe 10 punktów, które są dopisywane do ogólnej sumy zdobytych punktów i rozpoczyna się kolejny pojedynek; w sytuacji gdy był to ostatni pojedynek rywalizacji drużynowej następuje zakończenie walk i jest ogłaszany zwycięzca.
Dodatkowe punkty (10 pkt.) są przyznawane również w sytuacji gdy zawodnik sam zrezygnuje z kontynuowania walki.
